(Yazı instagram hesabımızda ki görsellerin üzerinde ki yazı gönderiye buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz)
Açıklamaya geçmeden önce bir şeye değinmek istiyorum. Malum sayfa sahtekarlığına ve iftiralarına devam ediyor bizde vakit buldukça cevap veriyoruz. Acaba bunlar gerçekten Allah’tan korkuyorlar mı? Çünkü gerçek manada Allah korkusu olan birisi bunları çelişki diye sunup hadisleri itibarsızlaştırmaya çalışmaz, sahtekarlık yapmaz, insanların aklını karıştırıp fitne çıkarmaz. Acaba işin doğrusuna erişme imkanları yoktur bu yüzden mi yanlış şeyler paylaşıyorlar, doğru bilgiye ulaşma imkanları mı yoktur diye iyi niyetli bir şekilde düşündüm ve Google’de sadece “Şiir yazmak günah mı?”, “Peygamber Efendimiz şiir yazılmasını yasakladı mı?”, “Şiir ile ilgili hadisler” bide bir önceki resimde ki hadisi aratıp bir çok bilgiye ulaştım ve dakikalar içinde tarihi bir çok bilgiye ve hadise ulaştım anladım ki bilgiye ulaşma imkanları var her gün instagramda dolaşma imkanı olanların Google’ye girme imkanı da vardır diye düşünüyorum.
Ve anladım ki bunlar bile bile hakkı gizliyorlar bile bile sahtekarlık yapıp insanların akıllarını bulandırıyorlar “Biz Kur’an Müslümanıyız” diyenlerin acaba şu ayetten haberi var mı? “Hakkı batılla karıştırıp da bile bile hakkı gizlemeyin (Bakara/42)” hiç zannetmiyorum… Ateistler ile hadis inkarcıları arasında pek fark yoktur birisi ayetleri cımbızlar Kur’anı inkar eder diğeri hadisleri cımbızlar sünneti/hadisi inkar eder…
Şimdi hadislerin açıklamasına geçelim.
“Şairlere ise, haddi aşan azgınlar uyarlar. Görmez misin ki onlar, her vadide şaşkın şaşkın dolaşırlar ve yapmadıkları şeyleri söylerler. (Şuara/224-226)” Şimdi ayette Allah şairler hakkında olumsuz şeyler söylüyor onların peşinden gidenlerin haddi aşan azgınlar olduğunu bildiriyor. Bu sahtekarlar bu ayetleri görünce hemen yerinden fırlar ve derler ki “Ayetin kimden bahsettiğine bak bir sonra ki ayete de bak bir sonraki ayette şöyle diyor “Ancak iman edip salih amel işleyen, Allah’ı çok anan ve haksızlığa uğratıldıktan sonra öçlerini alanlar başka. Zulmedenler hangi akıbete uğrayacaklarını göreceklerdir. (Şuara/227)” Yani eğer şair olan kişi düzgün şiir yazarsa salih amel işlerse Allah’ı çok anar İslam’ın yasaklarına karşı çıkmadan şiir yazarsa sorun yok. Ama İslam’ın yasakladığı şekilde şiir yazarsa, Allah’ın yasakladığı şekilde şiir yazarsa o zaman o şairin arkasından gidenler haddi aşanlar olur. Normal şekilde şiir yazarsan sorun olmaz.”
Üç aşağı beş yukarı size böyle bir açıklama yaparlar ama iş hadislere gelince leş görmüş çakal gibi saldırırlar ve bile bile hakkı gizlerler. Hadislerde de durum ayette ki ile birebir aynı eğer şiir sizi Allah’tan uzaklaştırıyorsa, İmani yükümlülüklerinizi yapmanıza mani oluyorsa, sizi harama günaha sevk ediyorsa, içerisinde Allah’ın yasakladığı şeyleri barındırıyorsa haramdır ama bunun aksine sizi iyiliğe yönlendiriyor, imanınızı kuvvetlendiriyor, İslam’ı daha düzgün yaşamanızı sağlıyor, sizi İslami olarak olumlu yönde geliştiriyorsa sıkıntı yoktur.
Bide Peygamber Efendimizin hayatından şiir ile ilgili kesitlere yer verelim;
“Şiir de (normal) söz gibidir; güzeli güzel, çirkini çirkindir.” (1)
“Allah Resûlü, Hassân b. Sâbit’i (Peygamberimizin şairi), “Onları (şiirinle) hicvet, Cebrail seninle birliktedir.” diyerek şiire teşvik etmiştir.”(2)
“Yine, “Şairlere ancak azgınlar uyar.” (az önce bahsi geçen ayet) âyeti inince Kâ’b b. Mâlik, Peygamber Efendimize (sav) gelerek, “Allah Teâlâ şiir hakkında bildiğin âyeti indirmiştir, sen bu konuda ne dersin?” diye sormuş, bu soruya Hz. Peygamber, “Hiç şüphesiz mümin (hem) kılıcı, (hem de) dili ile cihad eder.” (3) karşılığını vererek dil ile cihadın önemine dikkat çekmiştir.”
“Aynı şekilde o, “En değerli cihad, zalim yöneticinin karşısında doğruyu dile getirmektir.” (4) buyurmuştur.
“Şiirden bir kısmı, şübhesiz hikmettir” (5)
“…Çünkü Ümeyye’nin bu dizelerinde yerin ve göğün yaratılışı, melekler ve benzeri diğer Arap şairlerinin ele almadığı konular işlenmektedir. Bu dizeler Hz. Peygamber’in o kadar hoşuna gitmiştir ki, Şerîd’in sözlerini bitirmesinin ardından, “Ümeyye neredeyse şiirlerinin diliyle Müslüman olmuş.” demiştir.” (6)
“Seleme ibnu’1-Ekva’ (R) şöyle demiştir: Bizler Rasûlullah(S)’ın maiyyetinde Hayber gazasına çıkmıştık. Bir gece yürüdüğümüz sırada kaafileden bir adam Âmir ibnu’l-Ekva’a hitaben:
— Yâ Âmir! Bize kısa vezinli şiirlerinden biraz dinletsen ya! dedi.
Selemetu’bnu Ekva’: Âmir, şâir bir kimse idi, dedi. Bu istek üzerine Âmir, bineğinden aşağıya indi ve kaafileyi şu beyitleri söyleyerek yürütüyordu:
Yâ Allah! Sen olmayaydın biz doğru yolu bulmaz, sadaka da vermez, namaz da kılmazdık. Hayâtımız Sen’in rızân yolunda feda olsun, işlediğimiz günâhları mağfiret eyle! Düşmanlarla karşılaşırsak ayaklan sabit kıl. Üzerimize sekînet ve metanet indir. Biz kıtale çağırıldığımız zaman hemen savaşa geliriz. O düşmanlar bizim üzerimize (yiğitlikle değil) bağırmakla hamle yapmışlardır.
Bu şiir üzerine Rasûlullah:
— “Şiir inşâd edip develeri yollandıran kimdir?” diye sordu. Sahâbîler:
— Âmir ibnu’I-Ekva’dır, dediler. Rasûlullah:
— “Allah Âmir’e rahmet eylesin!” diye duâ etti.” (7)
“Yüzden fazla Peygamber (s.a.v.)’in sohbetinde bulundum. Peygamber (s.a.v.)’in ashabı karşılıklı şiirler okurlar, cahiliye dönemine ait bazı şeyleri müzakere ederlerdi. Peygamberimiz (s.a.v.)’de susar ve bazan da onlarla birlikte gülümserdi.” (8)
Daha bunlar gibi onlarca örnek var ama bu sahtekarların işine gelmez bunları görmek ve anlamak.
Özet yapıp bitirelim;
Binaenaleyh şiir ve şarkı söyleyip yazmakta herhangi bir sakınca yoktur, yeter ki İslâm’ın getirdiği ölçüler dahilinde olsun. Bu daireyi aşan ve hesaba katmayan her türlü tasarruf haramdır.
Mesela İslâm dini içkiyi, zulmü ve iffetsizliği yasaklamıştır. Dolayısıyla bu gibi şeyleri öven ve insanlara menhiyatı tavsiye eden şiir ve şarkılar, dinen haramdır. Yine aynı şekilde muayyen bir kadını vasfeden, bir zalimi öven şiir ve şarkılar da yasaklanmıştır.
Biraz ağır konuştum ama olsun aslında bunlara az bile de neyse.
Selametle…
1- Suyuti/4939, Taberani
2- Buhârî, Bed’ü’l-halk, 6 / Müslim, Fedâilü’s-sahâbe, 153
3- İbn Hanbel, III, 456.
4- Ahmed bin Hanbel, 5/251; İbn Mâce, Fiten 20, hadis no: 4011-4012; Tirmizî, Fiten 13, hadis no: 2175; Ebu Dâvud, Melâhim 17
5- Buhari Edeb 90
6- (Müslim, 41/Şiir, 1 (II, 1767), nr: 1; İbn Mâce, 33/Edeb, 41 (II, 1236); İbn Hanbel, IV, 388, 389, 390)
7- Buhari Edeb 90/172
8- Müsned: 20096, Tirmizi 70/2850
